Tips nodig? Zo kun je een lied zoeken. Hier vind je een overzicht van alle liedbundels.
Wil je ons werk steunen? Hier vind je meer over doneren of koop onze unieke Ubi-cari-tas.
|
De paradijstuin bloeit in mij
Mogelijk staat het wel in andere liedbundels. Kijk hiervoor in de infobox rechts, onder het kopje 'Liedbundels'.
| De paradijstuin bloeit in mij | |
| Vorm | Strofelied |
| Herkomst | |
| Taal | Nederlands |
| Land | Nederland |
| Tekst | |
| Dichter | Herman Verbeek |
| Muziek | |
| Componist | William Horsley |
| Melodie | There is a green hill far away |
| Liedbundels | |
| Liedboek van de ziel p. 48 | |
De paradijstuin bloeit in mij is een lied met een tekst van Herman Verbeek op de melodie There is a green hill far away van William Horsley (1774-1858).
Opname beluisteren
- Van de CD Word stil mijn ziel, gezongen door het koor van de Pepergasthuiskerk te Groningen. Overgenomen met toestemming van de rechthebbenden.
Tekst
De paradijstuin bloeit in mij
ik wandel in haar zijn
en droom onder de appelboom
ik zie mijn ziel haar zijn
de weide waar de bron ontspringt
zij voedt het bloemengras
verdord was ik van levensangst
woestijn waarin ik was.
tot in die nacht de engel kwam
en raakte aan mijn zij
kom met mij in het ochtendlicht
het voorjaar lag op mij
de engel was de vogel die
het hoge hooglied zong
ik zong de tranen van de dauw
de noten op mijn tong
de zoute tranen werden vuur
waaraan je niet verbrandt
de tuin stond in een laaiend rood
de ooster hemelwand
de tuin was waar ik was was zij
waar mijn geboorte was
de zwanen overlegden mij
hun vleugels op het gras
al wat ik zag was wat ik was
vanaf de eerste dag
was liefdedaad van scheppingskracht
waarvan ik leven mag
Geplaatst met toestemming van de Stichting Verbeekfonds.
Inhoud
De mens die terugkeert naar zijn oorsprong, keert terug naar de aarde, naar de tuin, de paradijstuin. Alle natuur, heel de evolutie die aan de mens voorafgaat, is in de mens verzameld. Wij zijn water en licht, aarde en lucht, appel en graan, melk en honing, ei en lam. Waar wij natuur zien, zien wij altijd onszelf, wij zien in de spiegel. Cultuur is de menselijke aanwezigheid in de natuur. Waar onze cultuur de natuur bedreigt, bedreigen wij ons eigen voortbestaan. De aarde eerbiedigen, de tuin herstellen is eindelijk tot onszelf komen, is vrijworden.
(Herman Verbeek in Liedboek van de ziel, p. 48)
Hymnologische informatie
Het lied is gepubliceerd in Liedboek van de ziel, p. 48.
Literatuur
Herman Verbeek (2005). Liedboek van de ziel. Groningen: Stichting Verbeek-Fonds. ISBN 9080958115
