Kerkliedwiki bundels.png
Kerkliedwiki wijst je de weg naar meer dan 10.000 liederen!

Tips nodig? Zo kun je een lied zoeken. Hier vind je een overzicht van alle liedbundels.
Wil je ons werk steunen? Hier vind je meer over doneren of koop onze unieke Ubi-cari-tas.

Meer weten of vragen over Kerkliedwiki? info@kerkmuzieknetwerk.nl
Kerkliedwiki bundels.png Kerkliedwiki wijst je de weg naar meer dan 10.000 liederen! Tips nodig? Zo kun je een lied zoeken. Hier vind je een overzicht van alle liedbundels.

Op Liturgiewerkplaats.nl bieden we je inspiratie en concrete tips rond kerkmuziek en vieren Abonneer je op de nieuwsbrief.

Wil je ons werk steunen? Hier vind je meer over doneren of koop onze unieke Ubi-cari-tas. Meer weten of vragen over Kerkliedwiki? info@kerkmuzieknetwerk.nl

Een eigen huis

Uit Kerkliedwiki
Versie door MFS (overleg | bijdragen) op 3 mei 2022 om 08:55
(wijz) ← Oudere versie | Huidige versie (wijz) | Nieuwere versie → (wijz)
Ga naar: navigatie, zoeken
Dit lied is niet te vinden in één van de veelgebruikte liedbundels.
Mogelijk staat het wel in andere liedbundels. Kijk hiervoor in de infobox rechts, onder het kopje 'Liedbundels'.
Een eigen huis
Lied naar Psalm 127
Psalm 127
Schrijver Salomo (volgens opschrift)
Type Pelgrimslied
Latijnse titel Nisi Dominus
Vulgaat Psalm 126
Berijming Psalmen anders
Tekst
Dichter Michaël Steehouder
Bijbelplaats Psalm 127
Muziek
Componist Chris van Bruggen
Liedbundels
Psalmen anders 127a

Een eigen huis is een lied bij Psalm 127 geschreven door Michaël Steehouder en op muziek gezet door Chris van Bruggen.

Opname beluisteren

Tekst

De tekst is auteursrechtelijk beschermd en kan daarom hier niet worden weergegeven.

Inhoud

De tekstdichter schreef:

Psalm 127 wordt vaak gelezen als een vermaning: de psalm relativeert de inspanningen die mensen leveren voor het bouwen van hun huizen en hun stad. Je kan nog zo je best doen, zonder God lukt het niet. Een vermaning tegen het geloof in de maakbaarheid van het leven. Dat wil er bij mij niet zo goed in. Goed te leven, een goede samenleving, behoud van de aarde, dat vraagt om inzet, moeite, zwoegen. Werken met je handen, piekeren met je hoofd, pleiten met je mond.
Ik lees de psalm niet zozeer als een vermaning van iemand die het allemaal beter weet maar als een ervaring, een wijsheid die je langzaam in je leven kunt ontdekken. Datgene waar je van droomt: een eigen huis, een goede stad, kinderen – je hebt ervoor gewerkt, gezwoegd, geleden, erover gepiekerd, ervoor gepleit. Ooit kan je hopelijk stilstaan, terugkijken en dan ontdekken hoeveel geloof, hoop en liefde je op de been heeft gehouden. En hopelijk – misschien – kun je dankbaar zijn en gaandeweg vermoeden, ervaren, geloven dat de hand van de Nabij de jouwe vastgehouden heeft.
Bij het schrijven van de tekst, in de verkiezingstijd van 2021, realiseerde ik me hoe politiek het lied ook kan zijn, met kernwoorden als eigen huis, zorg, verscheidenheid, jong en oud, verbonden zijn. Ik heb het bewaren van de aarde toegevoegd.
Een weerhaakje in psalm 127 zat voor mij in de regels over de zonen. Die blokkeren de inclusiviteit van de tekst. Niet alleen omdat de dochters onbenoemd blijven maar ook omdat de psalm zo geen recht doet aan mensen die geen kinderen (willen of kunnen) hebben. Vandaar dat ik in de tweede strofe niet spreek over ouders en kinderen, maar over oud en jong. Dat is ruimer dan het gezin.
Het lied is geen klassieke berijming van psalm 127 geworden, eerder een vrije bewerking. Wie in een dienst een psalm wil laten klinken, kan veel kanten op. Is de gemeente bestand tegen de geheimtaal van de kerkelijke traditie, of kies je voor ‘ontplechtiging en vervlotting’? Wil je dicht bij de oorspronkelijke Bijbeltekst blijven, of gaat het je vooral om de kerngedachte? Vragen die je je niet alleen bij zo’n psalm moet stellen, maar bij elk lied dat je gaat zingen in een kerkdienst.

Muziek

De muziek is oorspronkelijk geschreven voor Er is iets diep in mensen